Mijn thuis is en blijft Antwerpen. Mijn beide ouders en mijn grootouders langs papa's kant zijn van ''t Stad'. Ik ben dan ook zo blij dat ik op 't Zuid woon. Kris had er al een prachtig appartement toen ik hem leerde kennen en het was voor mij fantastisch om erin te trekken. Ik woon hier heel graag samen met Kris en kan genieten van een glaasje op ons terras met zicht op het Museum voor Schone Kunsten! En daarnaast frequenteer ik de horeca maar al te graag. Ik kijk al uit naar wanneer de heraanleg van de Gedempte Zuiderdokken klaar zal zijn en we een park hebben op het einde van onze straat.
Antwerpen, het Manhattan van de (vroege) 16e eeuw! Ik licht kort de Gouden Eeuw van Antwerpen toe, tot de Val van Antwerpen. Antwerpen bereikt haar hoogtepunt onder Karel V, in het begin van de 16e eeuw. De stad is dan van een belangrijke handelsstad uitgegroeid tot een metropool van meer dan 100.000 inwoners, een cosmopolitische haven- en handelsstad, toonaangevend in West-Europa. De Nieuwe Handelsbeurs, opgericht in 1532, is de eerste handelsbeurs ter wereld en wordt de ‘moeder der alle beurzen’ genoemd. Ook cultureel kent Antwerpen een ongekende bloei. Maar de Gouden Eeuw van Antwerpen komt ten einde als na de anti-katholieke 'Antwerpse beroerten' (met de beeldenstorm in 1566), muitende Spaanse huursoldaten de stad plunderen en 8000 burgers vermoorden (de Spaanse Furie, in 1576). Antwerpen keert zich daarop volledig tegen Spanje en benoemt zichzelf tot de Antwerpse Republiek, onder calvinistisch bewind. Dat zint de Spaanse Alexander Farnese, prins van Parma niet, en de stad wordt in 1585 veroverd, na een beleg dat meer dan een jaar duurt. Antwerpen komt nu onder Spaans bewind. Dit tekent de Val van Antwerpen af. De Schelde wordt afgesloten, waardoor veel van de Antwerpse handel, kunsten en wetenschappen zich verplaatst naar elders in Europa. Ook demografisch zet zich een exodus in. Antwerpen blijft economisch en cultureel belangrijk in de eeuwen die volgen, maar de Gouden Eeuw is voorbij.
Ik studeerde aan UFSIA (Universitaire Faculteiten Sint-Ignatius Antwerpen) toen deze universiteit nog samen met UIA en RUCA een confederatie van de drie Antwerpse universitaire instellingen vormde. In mijn opleiding Toegepaste Economische Wetenschappen koos ik voor de richting bedrijfseconomie, oriëntatie internationale economie. Initieel had ik vooral les in 'den B-blok' en zat ik vaak naar buiten te kijken, naar de prachtige binnentuin van de stadscampus en de omringende gebouwen. Het Hof van Liere (Prinsenhof) bestaat al sinds de 16e eeuw en werd gebouwd in opdracht van burgemeester Arnold Van Liere als stadspaleis met binnenkoeren, tuinen en galerijen. In 1607 werd het gebruikt voor de jezuïeten die er een kostschool in huisvestten. Toen de jezuïetenorde werd afgeschaft, werd het Hof van Liere achtereenvolgens een militaire academie, een militair hospitaal en een kazerne, de Prinsenkazerne. In 1929 komen de gebouwen terug in handen van de jezuïeten, als hogeschool. In 1988 kochten de Universitaire faculteiten Sint-Ignatius het Prinsenhof van de jezuïeten en werd er een volwaardige universiteit in ondergebracht. Twee jaar later startte ik er mijn studies. Enkele weken terug, op 6 juli, ontstond een hevige brand in het Hof van Liere. Gelukkig bleven de oudste delen bewaard en werd enkel het deel uit 1929 zwaar beschadigd. Ik hoop dat het snel hersteld wordt.
Antwerpen telt talrijke musea. Zo is er natuurlijk het Rubenshuis en ook het Snijders&Rockoxhuis is een mooi bewaard huis uit dezelfde vroeg-17e eeuw. Het Vleeshuis, dat een gildehuis was van de vleeshouwers, is nog een eeuw ouder en dateert dus echt uit de Gouden Eeuw van Antwerpen. Een museum dat mij enorm aanspreekt is het Plantin-Moretusmuseum, waar zich sinds 1576 boekdrukkerij Plantijn bevond. Je vindt er duizenden oude drukken en prenttekeningen maar ook 14.000 houtblokken die gebruikt werden bij het drukken. De drukkerij was baanbrekend en gaf vorm aan het Internet van de 16e eeuw! In 2013 werd het Red Star Line-museum geopend, in de historische loodsen van de rederij. Het museum doet het verhaal van de meer dan twee miljoen mensen voor wie tussen 1873 en 1935, Antwerpen de poort naar een beter leven was, in het verre Amerika. Een beroemde passagier, om andere reden, was Albert Einstein! En natuurlijk is er het Museum voor Schone Kunsten, waar Kris en ik vanaf het terras van het appartement op uitkijken! Ik kijk uit naar de heropening in september dit jaar, na verbouwingen die 11 jaar geduurd hebben!
Een van de vele superleuke voordelen van in de stad te wonen, is dat verschillende events quasi voor de deur plaatsvinden of zo niet op wandelafstand zijn. Zo hebben we de gerestaureerde Beurs van Antwerpen bezocht tijdens de expo Bricks in the City. Daar zagen we voor de eerste keer Charlie Chaplin in legoblokjes, haha, in een nocturne waarin een licht- en muziekspel de prachtige locatie nog sfeervoller maakte. Van sfeer gesproken, elk jaar schreeuw ik de longen uit mijn lijf op het nummer 'Antwerpen' van The Strangers tijdens Antwerpen Zingt – al geef ik toe dit vaak eerder vanaf ons terras te doen dan vanuit de massa. Ook een cava’ke drinken op het Zuiderburen-festival is jaarlijks van de partij. Discobaar A Moeder brengt er telkens sfeer in! Ik kijk ook steeds uit naar Museumnacht. Op ons programma staan steevast het FOMU en het M HKA en die worden elk jaar aangevuld met iets ‘nieuws’. Zo genoten we al onder meer van Munch en Goya in het Museum De Reede, de geschiedenis van Antwerpen in het Snijders&Rockoxhuis, een wandeling door de Hendrik Conscience-erfgoedbibliotheek en van een leuk feestje in de Sint-Augustinuskerk.
In 2006 krijgt Antwerpen haar nieuw justitiepaleis. Er werd 4 jaar aan gewerkt. Het gebouw geeft een avantgardistisch elan aan de Antwerpse skyline en vormt de zuidelijke poort van de stad, bovenop de Amamtunnel. Het justitiepaleis, ik citeer de Regie der Gebouwen, 'oogt groots maar subtiel en biedt een hoge graad van transparantie tussen de publieke en private ruimtes – een glazen huis waarin het publiek het allerbelangrijkste is', einde citaat. Wat het gebouw vooral karakteriseert zijn haar schaaldaken – 32 in totaal, 6 grote (24 ton per stuk) en 26 kleinere (18 ton per stuk). Ze hebben de vorm van een hyperbolische paraboloïde. Ze werden in het voormalige scheepswerfatelier Cockerill te Hoboken samengesteld en via de Schelde verscheept naar de Ledeganckkaai. Binnenin het justitiepaleis zorgt de steeds wisselende intensiteit van het daglicht voor een bijzonder kleurenspel in het gebouw. Als dat de rechtspraak maar niet in het gevaar brengt!
In 2016 opent het nieuwe Havenhuis haar deuren aan het Kattendijkdok. Enige tijd later bezochten we dit imposante gebouw met een gids. In de bouw van het Havenhuis vloeien verleden en heden samen: het onderste deel van het gebouw was vroeger een brandweerkazerne die op het uiterste punt van de haven stond. Deze kazerne bleef behouden. De bovenbouw werd volledig nieuw gebouwd en kreeg de vorm van een diamant. Deze 'diamant' bestaat uit doorzichtige en ondoorzichtige facetten. Op die manier wordt de lichtinval in het gebouw geregeld. De glazen bovenbouw is een werkruimte voor 500 werknemers en wordt door betonnen pijlers en 900 ton staal boven de brandweerkazerne opgehangen. Een brugniveau verbindt de twee structuren en geeft de werknemers een 360-graden uitzicht op het openbare plein en de Schelde beneden. Het plein werd genoemd naar de Brits-Irakese architect Zaha Hadid.
Kris en ik wonen op enkele minuten stappen van de Scheldekaaien. Jarenlang waren de kaaien een gratis onaangelegde parking. Honderde auto's scheidden de stad van haar rivier. Enkele jaren geleden begon de grondige renovatie van deze 5km lange kaaien langs de Schelde. Het zuidelijke deel van de Scheldekaai is al vernieuwd en ik vind de heraanleg echt geslaagd. Het wandelpad bevindt zich bovenaan en geeft een prachtig uitzicht over de stad en de Schelde. Tijdens de lockdown maakten we dagelijks een flinke wandeling langs dit pad, een bekertje koffie in de hand. Er is veel ruimte om te kuieren, er zijn fietspaden, multifunctionele sportzones, parkjes met speeltuigen voor kinderen en banken om – met die koffie in de hand – naar de voorbijvarende boten te turen … De verschillende niveaus in de constructie worden dankbaar gebruikt door skaters die er allerhande kunstjes (proberen) uitvoeren. Vanaf het Zuid heb je, in noordelijke richting, mooi zicht op de kathedraal, het MAS, het Havenhuis en het begin van de haven.
Sinds 2020 leven we in een werf. De befaamde Gedempte Zuiderdokken worden namelijk heraangelegd. Einde 19e eeuw werden er op deze plek drie dokken gegraven als uitbreiding van de toenmalige haven: het Kooldok, Schippersdok en Steendok. Maar in de loop van de 20ste eeuw verplaatsten de activiteiten van de haven zich vooral naar het noorden. In 1969 werden de Zuiderdokken dan ook dicht gegooid en kwam er een plein, dat sindsdien grotendeels als parking gebruikt wordt. Daar komt nu verandering in! Er komt een nieuw park met twee ondergrondse parkings. Het park zal bestaan uit drie grote pijlers of zogenaamde ‘tafels’. Zij weerspiegelen de voormalige dokken en zijn elk exact even groot als het voormalige dok. De naam van het nieuwe park is nog onbeslist maar ik stem alvast voor Park Dok Zuid, in lijn met Park Spoor Oost en Park Spoor Noord. Spannend! Hoedanook kijk ik, samen met naar de heropening van het KMSKA, enorm uit naar de heraanleg van onze buurt.
Net zoals Montmartre in Parijs een openlucht schildermarkt heeft, zo organiseert de stad Antwerpen vijf keer per jaar een outdoors kunstmarkt. Ooit begon deze op de Lambermontplaats – vandaar de naam Lambermontmartre – maar nu gaat ze al verschillende jaren door op het plein vlak voor het Museum voor Schone Kunsten. Wij kijken er dus op vanaf ons terras. Er zijn op de schilderszondagen gemiddeld zo’n 150 schilders, tekenaars, fotografen en illustrators aanwezig. Enkele jaren geleden kochten mijn ouders er een tweeleuk in beton. Deze werken pronken nu in hun living – echt knap! Dit jaar komt er een extra editie van Lambermontmartre tijdens het openingsweekend van het KMSKA en een food-edition in oktober: I’ll be there!
Toen ik Kris leerde kennen, woonde hij al in de Museumstraat. In een geweldig appartement – loft style – met een fantastische ligging pal in het midden van het trendy Zuid van Antwerpen. Over de jaren hebben we verschillende aanpassingen gedaan aan de woning en het gezellig ingericht. Onze meubels zijn handgemaakt en gespoten met carrosserie-verf, onze lampen zijn theaterspots en de Kris heeft zich laten gaan in aankoop van muziekapparatuur. 's Vrijdags, na een drukke week, stellen we al eens samen playlists op, die we afspelen bij het aperitief, voor we dineren. Tijdens de covid-periode hebben we ook onze terrassen herontdekt. We brachten er veel meer tijd overdag (in weekends) en 's avond door en hebben dan ook beslist om beide terrassen te vernieuwen. Nu zijn we aan binnenschilderwerken toe. Maar voorlopig houden we het even zo en genieten we van ons huisje. Elk seizoen biedt ook iets speciaals: bloemekes op terras in de lente, avonden met frisse witte wijn in de zomer, wild-maaltijden met kaarsen in de herfst en een speciale wijn-kerstboom in de winter (danku daarvoor, Katje!).