Ik ga graag op vakantie! Hoe langer hoe liever! (Wat je op twee manieren kan interpreteren en beide zijn juist :-)). Vakantierust houdt een mens in balans en Kris en ik vinden daar mekaar heel goed in. Ik lijst 10 van mijn recente en minder recente vakantiebestemmingen, waarin ik, met uitzonderlijk van Montreal waar ik zelf Quebec City aan gekoppeld heb, de citytrips die ik dankzij business trips van Kris heb kunnen doen, buiten beschouwing laat. Vlieg met me mee!
Alicante, in de provincie Valencia in Spanje! Ik had Alicante al vermeld onder 'MY CITIES' en dat is geen toeval. Naast de stad, waar we graag vertoeven, kan je er ook leuke uitstappen doen. We hebben dat uitvoerig gedaan, met een bezoek aan (en verblijf in) Murcia, Almeria en Cartagena. Onderweg naar het zuiden vind je de Mar Menor met het nabijgelegen San Pedro Del Pinatar waar je honderden flamingo's spot! Mar Menor is de grootste zoutwaterlagune van Europa en wordt van de Middellandse Zee gescheiden door La Manga, 'The Keys' van de Costa Blanca. Het is een 22 km lange landstrook waarlangs wij cruiseden als Bad Boys for Life (dat is het filmpje dat je hier ziet). Ook ten noorden van Alicante hebben we ondertussen uitvoerig verkend: Villajoyosa (chocolade!), Benidorm (de gekleurde promenade!), Altea (de blauwe koepelkerk!), Denia (gamba roja!), Javea (achter de Montgo!). Love these places!
Ibiza, dat is ontspannen, dineren en partying! The White Island was in de pre-covid periode een vaak terugkerende vakantiebestemming voor ons – ook dit jaar. Eivissa, de oude stad, heeft een oud-Moorse laidback sfeer met hippie winkeltjes, leuke bars en fancy restaurants. Vanaf de rooftop van 'ons' hotel, zien we de ommuurde stad met de kathedraal bovenaan. Kris bezoekt ze elk jaar, al was het maar voor de uitzichten over de stad, hoe heet het ook is. Bij hitte verkies ik van op het dakterras te blijven plonsen ;-). Eivissa heeft een aangename rambla, Vara De Rey, waar we onlangs de rooftop van het The Standard-hotel ontdektden. Een beter zicht op de oude stad krijg je niet! Ook dit jaar hebben we een Duran Duran-concert in Ushuaïa gedaan, Ibiza's grootste open-air concert venue. De avond voordien draaide Roger Taylor de, met Duran Duran-nummers doorspekte, beats in Pacha discoteca. Love Ibiza!
Lagos, Portugal dan! Lagos feels like home. Ook tijdens de covid-periode zijn we naar Lagos (en Faro, zie hierna) blijven gaan. In 2020 hebben we zelfs vijf weken in de Algarve doorgebracht, waarvan drie in Lagos. Het hotelpersoneel zijn vrienden geworden. We kennen de lokale restaurants en bars en maken van elke vakantie toch iets speciaals. Zo stonden we bvb om 6u op het Meia Praia-strand voor een traditionele visvangst met handmatig uit de zee getrokken netten. We deden een wijnproef in de heuvels van de stad en wandelden de kruistocht af naar Ponte da Piedade. We zagen dolfijnen in het wild en flamingo's in de zoo. Elke trip naar Lagos wordt afgesloten met een verblijf in Faro. Faro is heerlijk rustig en authentiek. En niet alleen wij vinden dat maar ook de talrijke ooievaars (varen noem ik ze!) die er zich nest(el)en. Vanuit Faro kan je ook taxi-bootjes nemen die je door de Ria Formosa naar afgelegen stranden brengen, zoals het paradijselijke Isla Deserta (Desert Island!). We houden ook van de dj-parties op het dakterras van het hotel, rond het zwembad – Eurythmics bij zonsondergang (en de landende vliegtuigen) over de Ria Formosa! Saude!
Ik bezocht Cancun, en ook Mexico in zijn geheel, voor de eerste keer dit jaar! Het was de uitgestelde reis voor Kris zijn 50e verjaardag. We logeerden in grote luxe en genoten ervan. Zo was het zicht vanaf ons terras uniek: een blik op de Mexicaanse Golf / Caraïbische Zee en het parelwit strand met prachtige schelpen. We lieten ons begeleiden door locals en gingen naar restaurants en eettenten die we anders niet zouden gevonden hebben. Ik volgde altijd de suggesties van Rafa, de conciërge van ons hotel. Alle gerechten waren zo lekker – en zeker niet pikant. De margaritas waren ice cold en sour – ik ging daarom vaak over naar straight tequila of een mezcal. We spendeerden een dag op Isla Mujeres, het 'vrouweneiland', met brochure-picture stranden en een heerlijk Havana-feel. Ik had er ook een fantastische kreeftenlunch. Uitstappen naar Tulum en Chichen Itza annuleerden we omdat Kris ziek was. De laatste dag konden we toch nog een tripje doen naar Valladolid. We dwaalden door het koloniale centrum van deze voormalige Mayastad, zaten in de love seats op Parque Principal Francisco en bezochten een cenote.
In 2018 gingen we met vier naar Hamburg. We wandelden naar Hafencity met zijn nieuw gebouwde en zeer indrukwekkende concertzaal Elbphilharmonie en naar Speicherstadt met de rode bakstenen pakhuizenarchitectuur langs het water. We maakten ook een wandeltocht door St. Pauli met zijn beruchte Reeperbahn en de vismarkt uit 1703, en deden een boottocht en wijnproef. Toen mama en ik Kris en papa op het vliegveld afzetten, stond mijn ouders een grote verrassing te wachten. Onze goede vriend Eugen was overgevlogen uit Bristol en wachtte ons op in de luchthaven! In plaats van naar huis te vliegen, zijn we samen naar Cuxhaven gereden, waar Ernst woont, een gezamelijke vriend in tijden van Schotland. We genoten samen van een heerlijk visdiner met uitzicht op de Elbe. De volgende dag reden we met een Wattwagen door de Waddenzee naar het piepkleine eiland Neuwerk. Dit ongewone deel van Duitsland is het intergetijdengebied waar het water maar liefst 15 km uitstroomt en een enorme wadvlakte te zien geeft. Op onze laatste dag gaf onze vriend ons een rondleiding in Cuxhaven, waar we over de Alte Liebe wandelden en een laatste lunch namen.
Nog in 2018 had Kris een conferentie in Montreal en ik vloog een paar dagen eerder op en nam het openbaar vervoer naar Quebec City, waar ik twee nachten doorbracht. Quebec is heel pittoresk met een mooie promenade in de bovenstad. Ik genoot van de boerenmarkt en kocht (en proefde!) veel te veel ice wine, ice cider en maple syrup dan goed voor me was! Toen ik op de bus naar Montreal zat, stak er een dubbele tornado op! Ik kwam daarom later aan dan verwacht en Kris sliep al. De volgende dag liepen we door wat er nog restte van het park en zagen we de eekhoorns verbaasd rondhuppelen over boomtakken op de grond. Kris en ik brachten samen een heerlijk zonnig weekend door in Montreal voordat de conferentie begon en ik had nog vijf dagen in de stad. Ik heb een boottocht gemaakt over de Saint Lawrence-rivier en me vergaapt aan de architectuur van de Marché Bonsecours en de regeringsgebouwen in McGill Street. Het werd me afgeraden om naar Ottawa te gaan, omdat de reddingswerkers ruimte nodig hadden om het puin op te ruimen. Ik heb daarom extra tijd doorgebracht in de Underground City, de Jean Talon-markt (meer maple syrup!) en het Musée des beaux-arts de Montréal.
In 2010 hebben wij Baskenland bezocht met de auto (Beary Senior). De eerste stop, na Saintes en Biarritz, was het San Fermin-festival in Pamplona. We deelden voor een uur een appartement met uitkijk op de bull run. Hoe absurd en middeleeuws ik dit ook vind, deed de spanning toch iets met ons. In Vittoria dan hebben we een heel leuke pintxo-trail (Pintxo Pote) gedaan. Daarna door naar Bilbao! Wauw! Het industriële van die stad samen met de gastronomie in de oude stad. En natuurlijk, met Puppy aan het Guggenheim-museum! Van daaruit zijn we tot Santander gereden. Tussendoor laadden we onze koffer vol met txakoli en witte en rode Baskische wijnen. We eindigden met de hoofdbestemming, San Sebastian of Donostia. Wat een stad! Daar hebben we pas echt de pintxos-cultuur volledig in de praktijk gezet! Finaal hebben we er nog kort Bordeaux aan gekoppeld.
Onze trip naar Venetië in 2013 was een ervaring! We waren er in februari en Kris had een gecostumeerd bal (party) in een chique pand geboekt om Venetiaans carnaval te vieren. Een succes! Ook vooraf en nadien liepen we gemaskerd/verkleed door de straten, in een aangenaam winterzonnetje, tussen alle andere gemaskerden. Wat een sfeer! We dronken lokale wijn van het vat en – hoe kan het ook anders – Spritz. De laatste dag kregen we sneeuw (!) en de straten en kerken kleurden wit. De sneeuwval werd heviger en we haalden nog net de laatst uitvarende boot naar de luchthaven. Maar die bleek gesloten bij aankomst. Passagiers van alle maatschappijen werden naar hotels gebracht, maar niet die van Alitalia. Wij mochten met z'n allen op de vloer van de luchthaven slapen! 's Ochtends vlogen we naar Rome (!) en daar brachten we een volledige dag op de luchthaven door. Gelukkig zijn er geweldige restaurants in Fiumicino!
In september 2014 gingen Kris en ik een week naar Bologna. Heel anders dan andere Italiaanse steden die we hebben bezocht, met zijn portieken en vele torens. De stad is ook de thuisbasis van de oudste universiteit ter wereld, die dateert uit 1088. De privé-rondleiding die we kregen in de voor het publiek gesloten universiteitsbibliotheek liet ons versteld staan van de manuscripten, portretten, bustes en fresco's die het gebouw herbergt. De Bolognezers hebben iets met eten. Ze beginnen de avond in een bar waar verschillende gerechten op de toog gepresenteerd worden. Dit omvat altijd een selectie van vleeswaren met hun beroemde mortadella. Je vult een bordje met waar je zin hebt en je betaalt enkel voor je wijn, of meestal een Spritz. Als je nadien nog trek hebt, serveren de restaurants de beste pasta's die ik ooit in Italië heb gegeten, met de tagliatelle (nooit spaghetti!) al ragù als ieders favoriet.
In het voorjaar van 2012 vertrokken Kris en ik naar Napels. De stad herbergt kastelen uit de 9e en de 13e eeuw, moderne winkels langs de Via Toledo, eeuwenoude prachtige kerken met serene tuinen, een bruisend studentenuitgaansleven op het Piazza Bellini, het Museo Cappella Sansevero waar je stil van wordt en een overweldigende keuze aan pizza. We bezochten ook Pompeï, een van de hoogtepunten van deze Italiaanse reis. Tijdens ons verblijf in Sorrento maakten we ook uitstappen langs de prachtige Amalfikust. Zo namen we een bus naar Positano, waar we het leuke (schoenmakers-)stadje afwandelden tot aan het strand. Daar namen we de boot tot Amalfi. Het uitzicht vanaf de boot is adembenemend en bij het aanmeren zie je de indrukwekkende kathedraal met zijn 62 treden tot de voordeur. De beklimming waard! We hebben ook een boot naar Capri genomen, waar een kabeltrein ons naar boven bracht en we ons even Italiaanse miljardairs waanden.
Ibiza, dat is ontspannen, dineren en partying! The White Island was in de pre-covid periode een vaak terugkerende vakantiebestemming voor ons – ook dit jaar. Eivissa, de oude stad, heeft een oud-Moorse laidback sfeer met hippie winkeltjes, leuke bars en fancy restaurants. Vanaf de rooftop van 'ons' hotel, zien we de ommuurde stad met de kathedraal bovenaan. Kris bezoekt ze elk jaar, al was het maar voor de uitzichten over de stad, hoe heet het ook is. Bij hitte verkies ik van op het dakterras te blijven plonsen ;-). Eivissa heeft een aangename rambla, Vara De Rey, waar we onlangs de rooftop van het The Standard-hotel ontdektden. Een beter zicht op de oude stad krijg je niet! Ook dit jaar hebben we een Duran Duran-concert in Ushuaïa gedaan, Ibiza's grootste open-air concert venue. De avond voordien draaide Roger Taylor de, met Duran Duran-nummers doorspekte, beats in Pacha discoteca. Love Ibiza!
Lagos, Portugal dan! Lagos feels like home. Ook tijdens de covid-periode zijn we naar Lagos (en Faro, zie hierna) blijven gaan. In 2020 hebben we zelfs vijf weken in de Algarve doorgebracht, waarvan drie in Lagos. Het hotelpersoneel zijn vrienden geworden. We kennen de lokale restaurants en bars en maken van elke vakantie toch iets speciaals. Zo stonden we bvb om 6u op het Meia Praia-strand voor een traditionele visvangst met handmatig uit de zee getrokken netten. We deden een wijnproef in de heuvels van de stad en wandelden de kruistocht af naar Ponte da Piedade. We zagen dolfijnen in het wild en flamingo's in de zoo. Elke trip naar Lagos wordt afgesloten met een verblijf in Faro. Faro is heerlijk rustig en authentiek. En niet alleen wij vinden dat maar ook de talrijke ooievaars (varen noem ik ze!) die er zich nest(el)en. Vanuit Faro kan je ook taxi-bootjes nemen die je door de Ria Formosa naar afgelegen stranden brengen, zoals het paradijselijke Isla Deserta (Desert Island!). We houden ook van de dj-parties op het dakterras van het hotel, rond het zwembad – Eurythmics bij zonsondergang (en de landende vliegtuigen) over de Ria Formosa! Saude!
Ik bezocht Cancun, en ook Mexico in zijn geheel, voor de eerste keer dit jaar! Het was de uitgestelde reis voor Kris zijn 50e verjaardag. We logeerden in grote luxe en genoten ervan. Zo was het zicht vanaf ons terras uniek: een blik op de Mexicaanse Golf / Caraïbische Zee en het parelwit strand met prachtige schelpen. We lieten ons begeleiden door locals en gingen naar restaurants en eettenten die we anders niet zouden gevonden hebben. Ik volgde altijd de suggesties van Rafa, de conciërge van ons hotel. Alle gerechten waren zo lekker – en zeker niet pikant. De margaritas waren ice cold en sour – ik ging daarom vaak over naar straight tequila of een mezcal. We spendeerden een dag op Isla Mujeres, het 'vrouweneiland', met brochure-picture stranden en een heerlijk Havana-feel. Ik had er ook een fantastische kreeftenlunch. Uitstappen naar Tulum en Chichen Itza annuleerden we omdat Kris ziek was. De laatste dag konden we toch nog een tripje doen naar Valladolid. We dwaalden door het koloniale centrum van deze voormalige Mayastad, zaten in de love seats op Parque Principal Francisco en bezochten een cenote.
In 2018 gingen we met vier naar Hamburg. We wandelden naar Hafencity met zijn nieuw gebouwde en zeer indrukwekkende concertzaal Elbphilharmonie en naar Speicherstadt met de rode bakstenen pakhuizenarchitectuur langs het water. We maakten ook een wandeltocht door St. Pauli met zijn beruchte Reeperbahn en de vismarkt uit 1703, en deden een boottocht en wijnproef. Toen mama en ik Kris en papa op het vliegveld afzetten, stond mijn ouders een grote verrassing te wachten. Onze goede vriend Eugen was overgevlogen uit Bristol en wachtte ons op in de luchthaven! In plaats van naar huis te vliegen, zijn we samen naar Cuxhaven gereden, waar Ernst woont, een gezamelijke vriend in tijden van Schotland. We genoten samen van een heerlijk visdiner met uitzicht op de Elbe. De volgende dag reden we met een Wattwagen door de Waddenzee naar het piepkleine eiland Neuwerk. Dit ongewone deel van Duitsland is het intergetijdengebied waar het water maar liefst 15 km uitstroomt en een enorme wadvlakte te zien geeft. Op onze laatste dag gaf onze vriend ons een rondleiding in Cuxhaven, waar we over de Alte Liebe wandelden en een laatste lunch namen.
Nog in 2018 had Kris een conferentie in Montreal en ik vloog een paar dagen eerder op en nam het openbaar vervoer naar Quebec City, waar ik twee nachten doorbracht. Quebec is heel pittoresk met een mooie promenade in de bovenstad. Ik genoot van de boerenmarkt en kocht (en proefde!) veel te veel ice wine, ice cider en maple syrup dan goed voor me was! Toen ik op de bus naar Montreal zat, stak er een dubbele tornado op! Ik kwam daarom later aan dan verwacht en Kris sliep al. De volgende dag liepen we door wat er nog restte van het park en zagen we de eekhoorns verbaasd rondhuppelen over boomtakken op de grond. Kris en ik brachten samen een heerlijk zonnig weekend door in Montreal voordat de conferentie begon en ik had nog vijf dagen in de stad. Ik heb een boottocht gemaakt over de Saint Lawrence-rivier en me vergaapt aan de architectuur van de Marché Bonsecours en de regeringsgebouwen in McGill Street. Het werd me afgeraden om naar Ottawa te gaan, omdat de reddingswerkers ruimte nodig hadden om het puin op te ruimen. Ik heb daarom extra tijd doorgebracht in de Underground City, de Jean Talon-markt (meer maple syrup!) en het Musée des beaux-arts de Montréal.
In 2010 hebben wij Baskenland bezocht met de auto (Beary Senior). De eerste stop, na Saintes en Biarritz, was het San Fermin-festival in Pamplona. We deelden voor een uur een appartement met uitkijk op de bull run. Hoe absurd en middeleeuws ik dit ook vind, deed de spanning toch iets met ons. In Vittoria dan hebben we een heel leuke pintxo-trail (Pintxo Pote) gedaan. Daarna door naar Bilbao! Wauw! Het industriële van die stad samen met de gastronomie in de oude stad. En natuurlijk, met Puppy aan het Guggenheim-museum! Van daaruit zijn we tot Santander gereden. Tussendoor laadden we onze koffer vol met txakoli en witte en rode Baskische wijnen. We eindigden met de hoofdbestemming, San Sebastian of Donostia. Wat een stad! Daar hebben we pas echt de pintxos-cultuur volledig in de praktijk gezet! Finaal hebben we er nog kort Bordeaux aan gekoppeld.
Onze trip naar Venetië in 2013 was een ervaring! We waren er in februari en Kris had een gecostumeerd bal (party) in een chique pand geboekt om Venetiaans carnaval te vieren. Een succes! Ook vooraf en nadien liepen we gemaskerd/verkleed door de straten, in een aangenaam winterzonnetje, tussen alle andere gemaskerden. Wat een sfeer! We dronken lokale wijn van het vat en – hoe kan het ook anders – Spritz. De laatste dag kregen we sneeuw (!) en de straten en kerken kleurden wit. De sneeuwval werd heviger en we haalden nog net de laatst uitvarende boot naar de luchthaven. Maar die bleek gesloten bij aankomst. Passagiers van alle maatschappijen werden naar hotels gebracht, maar niet die van Alitalia. Wij mochten met z'n allen op de vloer van de luchthaven slapen! 's Ochtends vlogen we naar Rome (!) en daar brachten we een volledige dag op de luchthaven door. Gelukkig zijn er geweldige restaurants in Fiumicino!
In september 2014 gingen Kris en ik een week naar Bologna. Heel anders dan andere Italiaanse steden die we hebben bezocht, met zijn portieken en vele torens. De stad is ook de thuisbasis van de oudste universiteit ter wereld, die dateert uit 1088. De privé-rondleiding die we kregen in de voor het publiek gesloten universiteitsbibliotheek liet ons versteld staan van de manuscripten, portretten, bustes en fresco's die het gebouw herbergt. De Bolognezers hebben iets met eten. Ze beginnen de avond in een bar waar verschillende gerechten op de toog gepresenteerd worden. Dit omvat altijd een selectie van vleeswaren met hun beroemde mortadella. Je vult een bordje met waar je zin hebt en je betaalt enkel voor je wijn, of meestal een Spritz. Als je nadien nog trek hebt, serveren de restaurants de beste pasta's die ik ooit in Italië heb gegeten, met de tagliatelle (nooit spaghetti!) al ragù als ieders favoriet.
In het voorjaar van 2012 vertrokken Kris en ik naar Napels. De stad herbergt kastelen uit de 9e en de 13e eeuw, moderne winkels langs de Via Toledo, eeuwenoude prachtige kerken met serene tuinen, een bruisend studentenuitgaansleven op het Piazza Bellini, het Museo Cappella Sansevero waar je stil van wordt en een overweldigende keuze aan pizza. We bezochten ook Pompeï, een van de hoogtepunten van deze Italiaanse reis. Tijdens ons verblijf in Sorrento maakten we ook uitstappen langs de prachtige Amalfikust. Zo namen we een bus naar Positano, waar we het leuke (schoenmakers-)stadje afwandelden tot aan het strand. Daar namen we de boot tot Amalfi. Het uitzicht vanaf de boot is adembenemend en bij het aanmeren zie je de indrukwekkende kathedraal met zijn 62 treden tot de voordeur. De beklimming waard! We hebben ook een boot naar Capri genomen, waar een kabeltrein ons naar boven bracht en we ons even Italiaanse miljardairs waanden.