Graag geef ik wat meer context over wat ik doe in mijn werk.

Ik heb bewust gekozen om mij relevant te maken in wat ik doe. Niet relevant in de eindresultaten van een bank of ander groot bedrijf, maar relevant in iemands leven. Ik ben ervan overtuigd dat ik dat ook ben voor mijn studenten. Ik hecht eraan een positieve bijdrage te leveren en/of grenzen te verleggen in hun leven.

Ik begeleid quasi uitsluitend studenten met leerstoornissen. Het merendeel van mijn studenten volgt universitaire studies, de rest volgt hogeschool of zit in secundair onderwijs.

Op zich begeleid ik pas vanaf het derde middelbaar. Ik hou er niet zo van om met 'kinderen' te werken en er moet ook een bepaald IQ aanwezig zijn voor ik begeleid. Al mijn studenten hebben dus testen ondergaan en tijdens een intake-gesprek beslis ik of ik hen al dan niet kan/wil helpen. Er moet namelijk ook een klik zijn voor mij. Die testen zijn vaak pas conclusief na veertien jaar, vandaar mijn keuze naar leeftijd toe. 

Dat is alleszins het start-idee van mijn 'businessmodel'. Maar wat doe je met broers en zussen en neefjes en nichtjes van studenten? Wat doe ik als ik echt geen tijd heb en een intake-gesprek voer om de mensen al-dan-niet op de wachtlijst te zetten maar ik vind hen zo leuk dat ik de student erbij wil nemen? Juist, dan plan ik mijn agenda nog voller. Want 'nee' zeggen, dat moet ik nog altijd leren.  

Qua begeleiding bied ik drie zaken: inhoud, leren leren en plannen. Het inhoudelijk aspect betekent bijles geven. Ik geef alle vakken maar natuurlijk geen Chinees aan sinologen. Daarnaast leer ik mijn studenten aan hoe ze grote gehelen kunnen verwerken of hoe ze bepaalde vakken best aanpakken. Wekelijks stellen we ook samen een planning op, naar de komende toetsen toe en in functie van de taken die dienen afgegeven worden. De planning wordt voor de meeste studenten in een dagelijkse korte chat even bijgestuurd nadat ik hun Smartschool heb gecheckt. Daarnaast is er ook de examenplanning.

Ik doe mijn werk (het is geen job) met hart en ziel. Ik steek er alles in wat ik heb en dat loont. Appreciatie komt er soms, maar vaak ook niet. Ik heb geleerd afstand te nemen, dat wel. Maar who am I kidding, ik leef gewoon voor mijn studenten!

Hier zit ik in een Google Meet call met Sébastien (nickname). Sébastien houdt graag zijn kat voor de camera, in de hoop om door de gunst die hij mij daardoor verleent, minder taken te moeten maken. De meeste van mijn studenten kennen mijn zwaktes :-). (Ter info: het 'pakt' natuurlijk niet :-)).

Hier zit ik bij Sébastien (zelfde nickname) thuis (pre-covid) en vul zijn planning aan, die we samen bespreken. Ik wil de kat niet van haar stoel brengen en zit daarom gehurkt te werken.